Blog

Ik las ooit het verhaal van een ondernemer die midden in een vijandig overnamebod zat. De stress gierde door zijn lijf. Hij vroeg iedereen, zijn advocaat, zijn collega’s, zelfs zijn psycholoog om bevestiging. “Komt dit goed?” En iedereen zei ja. Maar het hielp niet.

Stel je voor dat je in een kamer zit. Zacht tapijt, fijne kussens, een televisie die altijd aanstaat. Eerst voelt het veilig, behaaglijk. Maar na verloop van tijd merk je iets geks: de kamer wordt kleiner. De lucht wat benauwder. En ineens vraag je je af: is dit het dan?

Er zijn van die inzichten die langzaam binnensijpelen. Die zich niet laten afdwingen, maar die steeds helderder worden naarmate je ze vaker terugziet. Deze vierdelige serie over succes bracht zo’n inzicht steeds dichterbij. Het begon met strategie, inzet en vaardigheden. Maar waar het eindigt? Daar waar het allemaal op draait: je gemoedstoestand. En nee, dat is geen vaag “je moet gewoon positief denken”verhaal. Het is precies het tegenovergestelde.

We kennen allemaal die dagen waarop alles tegenzit. Kleine dingen stapelen zich op tot drama. Een boze blik van je partner, een volle inbox, drukte op werk en voor je het weet, speel je de hoofdrol in je eigen mentale rampenfilm. En dan zijn er die andere dagen. Waarop alles stroomt. Waarop je helder denkt, mild reageert, en je moeiteloos lijkt te navigeren door precies dezelfde omstandigheden.

Stel je voor: je wordt wakker, moe en chagrijnig. Je partner verwijt je iets waar jij je niets van kunt herinneren. Je inbox ontploft met spoedverzoeken. Je agenda zit propvol. En ergens halverwege de dag moet je ook nog taxi spelen voor je kinderen. Wat bepaalt nu hoe jouw dag verloopt? Je ervaring? Je planning? Je netwerk? Of… iets anders?

Deze keer neem ik je mee in een nuchtere maar hoopvolle kijk op succes en de zes variabelen die écht het verschil maken.

Ik zat ooit in de bioscoop, op het puntje van mijn stoel tijdens een thriller. Op een gegeven moment keek ik door mijn vingers naar het scherm, alsof dat de spanning kon verzachten. En toch wilde ik weten wat er zou gebeuren, maar niet té goed. Herkenbaar? Zo gaan we vaak ook om met onze toekomst. We willen ‘m kennen. We willen ons voorbereiden. En tegelijkertijd willen we het liefst niet weten wat er mis kan gaan. Dus voorspellen we. Piekeren we. Hopen we. Fantaseren we. Maar wat als ik je vertel dat elke voorspelling die je maakt, gebouwd is op drijfzand?

Een tijd geleden hoorde ik een verhaal over een groep kleuters die dertig dagen lang onbeperkt mochten eten wat ze wilden. De eerste dagen waren, zoals je zou verwachten, een feest van ijsjes, snoep en suikerige ontbijtgranen. Maar na een paar weken? Toen begonnen ze vanzelf gezonder te eten. Niet omdat iemand hen vertelde wat goed of fout was, maar omdat hun lichaam het wist. Ze luisterden naar iets wat dieper ligt dan regels en richtlijnen: hun eigen wijsheid. En dat, toen ik het mij ging realiseren, is precies hoe balans werkt.

We beginnen vaak een bedrijf met een droom: vrijheid, succes, misschien zelfs een stukje zekerheid. Maar zonder dat we het doorhebben, kan die droom veranderen in een hongerige gans die constant gevoed moet worden. Wat begint als een middel om meer geluk of veiligheid te creëren, kan eindigen als een monster dat nooit genoeg heeft.

Soms hoor je een zin die je niet meer loslaat. Een paar woorden die niet alleen blijven hangen, maar iets fundamenteels in je binnenwereld verschuiven. Dat overkwam mij toen ik de volgende woorden hoorde: