Wie voor hoe
Wie vóór hoe: waarom de juiste wie je leven eenvoudiger maakt
Soms voelt het leven alsof je een vogel bent die per ongeluk je huis is binnengevlogen. Paniekerig vliegt hij tegen ramen en muren, steeds op zoek naar dat ene lichtpuntje. Terwijl de deur wagenwijd openstaat. Het enige wat hij nodig heeft, is een beetje rust om de uitgang te zien. Zo is het vaak ook met ons: hoe harder we proberen alles te regelen en te plannen, hoe meer we verstrikt raken.
Druk, drukker, drukst
Ik sprak laatst met een coachee die zóveel ballen tegelijk in de lucht hield dat ik er zelf moe van werd toen ik luisterde.
Werk, gezin, sociale verplichtingen, sport – het voelde alsof ze geen minuut ademruimte meer had. Haar vragen gingen vooral over hoe ze dit allemaal moest aanpakken. Welke strategie, welke tactiek, welke stappen?
En tijdens de voorbereiding van het coachgesprek wat volgde kwam de gedachte bij mij op: het gaat niet om het hoe. Het gaat om het wíe en wie weet kan zij hier iets mee.
Wie vóór hoe
Wat ik daarmee bedoel, is dat de kwaliteit van je keuzes, je effectiviteit en zelfs je succes veel meer worden bepaald door wie jij bent dan door de slimste methode of strakste planning. Niet een alter ego zoals Beyoncé’s Sasha Fierce. Niet een opgepoetste versie van jezelf die zogenaamd alles aankan. Maar jij. Jij zonder ruis, zonder aangeleerde gewoontes of verwachtingen. Jij zoals je bent als je bij jezelf thuiskomt.
Vanuit die plek verdwijnen veel ingewikkelde hoe-vragen. De stappen die nodig zijn, worden bijna vanzelf zichtbaar. Alsof de open deur ineens duidelijker in beeld komt.
Rust in plaats van rennen
Ik moest denken aan een scène uit de westernklassieker “Unforgiven” met Clint Eastwood. De beste schutters waren daar niet de snelste, maar de meest rustige. Ze namen de tijd om te richten – en raakten daardoor vaker hun doel. Hetzelfde geldt voor ons dagelijks leven. In plaats van als een verdwaalde puppy achter elke bal aan te hollen, is het vaak slimmer om even stil te staan.
Wanneer je rustig aanwezig bent, hoef je minder te forceren. Je ziet wat je te doen staat, of je ziet dat je het nog niet ziet – en ook dat is oké. Je hoeft niet langer te botsen tegen de glazen deur, maar wacht gewoon tot het raam zich opent.
Thuiskomen bij jezelf
Veel spirituele tradities noemen dit thuiskomen. En dat voelt vaak precies zo: vertrouwd, zacht, bijna alsof je eindelijk op de juiste plek bent aangekomen. Vanuit dat thuiskomen ontstaan vanzelf de antwoorden die je zocht – en soms merk je dat je vraag helemaal niet meer relevant was.
Mijn uitnodiging voor jou
Dus mijn uitnodiging voor deze week: wanneer je voor een uitdaging staat, zet dan niet meteen je denkhoofd aan het werk om te puzzelen en te plannen. Stop even. Adem. Voel. Wie ben jij op dit moment, los van alle rollen en verwachtingen? Vanuit dat wie blijkt het hoe vaak verrassend eenvoudig.
En vergeet niet: de deur staat meestal al open. Het enige wat je hoeft te doen, is rustig genoeg worden om hem te zien.
Luister hier de podcast: